مبانی نظری و پیشینه پژوهش بخشش
مبانی نظری و پیشینه پژوهش بخشش
توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد و دکترا (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
- همرا با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
- توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
- پیشینه تحقیقاتی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
- رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
- منبع : دارد (به شیوه APA)
- نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc
قسمتی از مبانی نظری متغیر:
مفهوم بخشودگی به عنوان فرایند چشم پوشی ارادی از حق عصبانیت و انزجار از یک عمل ارتکابی پرگزند تعریف شدهر است که شخص متألم رفتاری گرم و محب ت آمیز را با فرد خاطی در پیش می گیرد، فرایند بخشودن چهار مرحله را شامل می شود که عبارت است از آزردگی، نفرت، شفایافتن و بخشیدن و در نهایت آشتی و بازگشت به سوی یکدیگر (زاکورینی، جانسون و دلگلیش و مکینن، 2012).
مفهوم بخشش در دوران باستان در مجامع مذهبی به عنوان عامل مؤثر در سلامت و تحکیم و بقای روابط میان مردم مورد استفاده قرار می گرفت . اما در سده ی جدید دو دوره زمانی در توجه به مفهوم بخشش وجود دارد . اولین دوره از سال 1932 تا 1980 که بحث های نظری مختلف و با حداقل تحقیقات تجربی طراحی شده در مورد جنبه های اساسی مفهوم بخشش صورت گرفته است . که بخشش به عنوان یک بعد مذهبی تصور می شد . دوره ی دوم از سال 1980 تاکنون که توجه جدی تر و تجربی تر به بخشش دیده می شود و مطالعه ی علمی آن در این دوره با انتشار کتاب هایی چون بخشیدن و فراموش کردن لوییس اسمدس ( 1984) رونق گرفت (به نقل از فینچمن و بیچ، 2013).
در طی دوران تکامل در روند زندگی اجتماعی به هر نحو آزردگی ها و توهین های میان فردی وجود داشته است و دارد که هر کس را تحت تأثیر قرار داده و موجب تعارضاتی در بین افراد شده است. مک کالو (2008؛ به نقل از پوراسمعلی، 1388) به عنوان یک پژوهشگر فعال در این حوزه در کتاب خود با عنوان « فراسوی انتقام » تحول غریزه ی بخشندگی از اصطلاح انسان بخشنده در مقابل انسان اندیشه ورز استفاده می کند. در مقابل انتقام و کینه، پدیده بخشش و بازداری احساس خشم یا آزردگی نسبت به دیگران جالب توجهی در روابط میان فردی بوده است.
با این که واژه های بخشودگی، بخشش و گذشت، بسیار به گوش آشنا هستند اما با این حال اسطوره ها و باورهای غلط بسیاری وجود دارد که درک صحیح و یکسان از بخشش را دشوار می سازد . از همین رو سیمون و سیمون (1991، ترجمه قراچه داغی، 1384) خاطر نشان می کنند که بخشودگی در واقع چیزی نیست. آنان در این باره می نویسند که برخی بخشودگی را معادل با تسلیم شدن ، تن دادن و قبول شکست تلقی می کنند و به زعم عده ای نیز بخشودگی عبارت است از فراموش کردن ، مبرا دانستن اشخاص از تقصیر ، انحرافی کردن و اجازه دادن به شخص خاطی که وقتی اشتباهی را مرتکب شد بدون اینکه کیفر خواست شود به کار خود ادامه دهد. چنین باورهایی درباره بخشودگی موجب شده است که اسطوره های غلطی در ذهن اشخاص نقش ببندد. بنابراین باید گفت که بخشودگی، به فراموشی سپردن، آمرزش گناه و یا نوعی از خود گذشتگی نیست. بخشودگی با تحمل کردن کسانی که اسباب رنجش شده اند فرق می کند و بدین معنی است که تظاهر کنیم اوضاع بر وفق مراد است و به این معنی نیست که تألم و آزردگی را نادیده بگیریم و اظهار شادی و نشاط کنیم (فینچمن و بیچ، 2013).
Lewis Smedes
Simon
پیشینه
در پژوهش سفرزاده، اصفهانی اصل و بیات (1391) رابطة بین بخشش، کمال گرایی و رضایت زناشویی در دانشجویان را معنادار گزارش کردند. در این پژوهش نتایج نشان می دهد که بخشش همبستگی معناداری با میزان رابطة زوج ها و افزایش رضایت زناشویی آنان دارد.
برایت ویت، سلبی و فینچام (2011) در مطالعه ای مبنی بر بررسی تأثیر بخشش بر رضایت و کیفیت ارتباط در زوج ها بیان کردند که بخشش به عنوان ساز و کار تعدیل کننده، ارتباط را تسهیل می کند و باعث تداوم و بالا بردن کیفیت ارتباط افراد با یکدیگر می شود.
چان (2013) نیز بخشش را عامل تعیین کننده ای در میزان بهزیستی و کیفیت زندگی معلمان چینی می داند و بیان می کن د معلمانی که در زمینة بخشش نمرات بالاتری به دست می آورند، در مقایسه با سایر ه مردیفان خود، شادترند و کیفیت زندگی بالاتری را گزارش می کنند.
